De opdracht

Het Pakhuis Clemmen aan de Leie en het Hotel Arnold Vander Haeghen zijn twee historische gebouwen waarin de Dienst Cultuur Participatie van stad Gent en CIRCA (cultuurcentrum Gent) zijn gehuisvest. Naar aanleiding van verbouwingswerken werd het idee geopperd om de verbinding tussen beide gebouwen zichtbaar te maken met een artistieke ingreep. De gang en de binnenkoer waren de enige plaatsen waar dit kon.
De verbinding zou wel verder kunnen lopen buiten de gebouwen: enerzijds over de Leie, anderzijds over de Veldstraat richting Hotel D’Hane Steenhuyse, een culturele as die de economische as van de Veldstraat doorkruist.

Koen Broucke

Koen Broucke is een visueel kunstenaar die woont en werkt in Boechout, bij Antwerpen. Hij drukt zich uit in tekeningen, schilderijen, video's, boeken en installaties. Zijn diploma van licentiaat in de geschiedenis verraadt een sterke interesse in teksten en onderzoek. In het midden van de jaren 1990 vond de reeks 'Menskunde' zijn weg naar verschillende kunstinstellingen en -verzamelingen. Daarin gaf hij een antropologische en psychologische benadering van het menselijke portret. Vanaf 1997 begon hij met het schrijven van biografieën van fictieve kunstenaars. 

Het kunstwerk 

De kunstenaar merkt de aanwezigheid op van verschillende soorten bruggen in de muurschilderingen in de trappenhal van het Hotel Arnold Vander Haeghen: een stenen brug, een houten brug, een hangbrugje, .... 

Zo ontstaat het voorstel om een omgekeerde hangende brug te maken die van de Veldstraat tot de Leie loopt. Een brug als symbool van verbinding. Een omgekeerde brug om niet in concurrentie te gaan met de reeds beperkte plaats in de doorgang. 

Voor het ophangen wordt geopteerd voor dyneema, een bijzonder sterk, soepel en duurzaam materiaal, dat ook verwijst nar de industriële betekenis van het textiel in Gent. De hangende structuur verwijst, naar de maquettes van de Sagrada Familia van Antoni Gaudi en naar de kroonlusters aanwezig in het hotel.  

De brug heeft een vaste structuur die wordt opgehangen aan een dubbel spoor van kabels. Deze kabels komen strak te hangen door een systeem van katrollen en contragewichten zoals bij de elektrische bovenleidingen van tram- en spoorwegen. Hierin worden op intuïtieve wijze voorwerpen geknoopt, vooral afgestoten collectiestukken afkomstig uit de depots van de stedelijke Gentse musea, waaronder het MIAT. Op deze manier verwijst de brug naar het rijke industriële verleden van de stad Gent. 

Het kunstwerk geeft daarmee een nieuwe betekenislaag aan het historische patrimonium en is een betekenisvolle allegorie voor de onzichtbare maar reële band, die voortaan de twee prachtige 18de-eeuwse complexen over de commerciële as van de Veldstraat verbindt.

De brug wordt van binnenuit verlicht door een parallel systeem van opgehangen licht, waardoor de totaalindruk van een luster zal ontstaan.